Przyjaciel to ktoś, komu mogę zaufać i w pełni się przed nim otworzyć. Nie musi zawsze popierać moich decyzji, nie musi być dostępny 24h/dobę, nie musi mieć takich samych poglądów co ja. Ale jeżeli mogę tej osobie powierzyć najskrytsze sekrety, zachowywać się przy niej naturalnie, nie obawiać się o reakcję – to już stanowi główny składnik rodzącej się przyjaźni.
Nie jestem normalnym człowiekiem (właściwie każdy z nas jest na swój sposób unikatowy i „anormalny” ale mam wrażenie, że wybijam się zdecydowanie ponad przeciętną), dlatego różne moje zachowania zwykły obserwator może uznać za… dziwne? Śmieszne? Niezręczne?
Przyjaciel nie wytknie mi, że to co robię (oczywiście, jeśli nie przynosi to jakieś większej szkody) jest głupie czy dziwne. Nie będę ukrywała przez nim kolekcji 60 porcelanowych słoników ani tego, że po godzinach bezkarnie czytam komiksy z Kaczorem Donaldem.
Przyjaciel to ktoś przy kim nie muszę udawać. Mogę tańczyć przy nim, chociaż tańczyć nie umiem. Mogę mu nawet powiedzieć, że zatrułam się jedzeniem i siedzę od godziny w toalecie, dlatego się z nim nie spotkam. Niby to ludzka sprawa, ale… większości osób skłamię, że się przeziębiłam. Przyjacielowi kłamać nie muszę.
Nie muszę się przy nim wstydzić, że popełniam błędy, bo wiem, że właśnie po to tu jest, żeby mnie z nich wyciągać, albo chociaż wesprzeć.

Przyjaciel to ktoś, komu mogę zaufać i w pełni się przed nim otworzyć. Nie musi zawsze popierać moich decyzji, nie musi być dostępny 24h/dobę, nie musi mieć takich samych poglądów co ja. Ale jeżeli mogę tej osobie powierzyć najskrytsze sekrety, zachowywać się przy niej naturalnie, nie obawiać się o reakcję – to już stanowi główny składnik rodzącej się przyjaźni.
Nie jestem...

Mam dość trudny w pożyciu charakter. Jestem niepoprawnie wręcz radosna, sarkastyczna, straszny ze mnie romantyk i potrafię godzinami nawijać o każdym z moich rozlicznych zainteresowań, nie zważając na zainteresowanie słuchaczy. W dodatku ciągle coś nucę pod nosem, a mój talent jest kwestią cokolwiek wątpliwą. I mimo to są ludzie, którzy ze mną wytrzymują. To dzięki nim zrozumiałam, co jest najważniejsze w przyjaźni.
Akceptacja. Bo przyjaciół musimy lubić za to, jacy są a nie za to, jakimi chcielibyśmy ich widzieć. Nie ma sensu w zadawaniu się z naszym wyobrażeniem o człowieku i nie ma sensu w przemienianiu się w czyjeś wyobrażenie o nas. Przyjaźń nie polega na próbie wykorzenienia czyichś "wad", ale na tym, by nauczyć się je akceptować i widzieć jako zalety.

Mam dość trudny w pożyciu charakter. Jestem niepoprawnie wręcz radosna, sarkastyczna, straszny ze mnie romantyk i potrafię godzinami nawijać o każdym z moich rozlicznych zainteresowań, nie zważając na zainteresowanie słuchaczy. W dodatku ciągle coś nucę pod nosem, a mój talent jest kwestią cokolwiek wątpliwą. I mimo to są ludzie, którzy ze mną wytrzymują. To dzięki nim...

Myślę, że najważniejsze w przyjaźni jest to, aby każda strona szanowała swoje poglądy. Nie sztuką jest we wszystkim się zgadzać, ale to żeby starać się zrozumieć przyjaciela. Kolejną ważną rzeczą w przyjaźni jest pełne zaufanie, poczucie, wręcz pewność, że wszystko możemy powiedzieć naszemu przyjacielowi, podzielić się z nim radościami i troskami, a on nas zrozumie i zachowa to dla siebie i nie rozpowie tego pierwszej lepszej osobie. Może to banalnie zabrzmi, ale przyjaźń to wielki skarb, o który trzeba ciągle dbać.

Myślę, że najważniejsze w przyjaźni jest to, aby każda strona szanowała swoje poglądy. Nie sztuką jest we wszystkim się zgadzać, ale to żeby starać się zrozumieć przyjaciela. Kolejną ważną rzeczą w przyjaźni jest pełne zaufanie, poczucie, wręcz pewność, że wszystko możemy powiedzieć naszemu przyjacielowi, podzielić się z nim radościami i troskami, a on nas zrozumie i...

Drobne konflikty i sprzeczki nie są wcale takie złe. Potrafią oczyścić atmosferę związku czy to małżeńskiego czy przyjacielskiego :-). Ważna jest lojalność i uczciwość, wyrozumiałość. Trzeba pamiętać, że druga osoba może mieć gorszy dzień, potrzebować się wykrzyczeć, czy wypłakać lub po prostu pomilczeć. Musimy być otwarci na potrzeby przyjaciela, a wtedy z pewnością nasza znajomość będzie kwitnąć :-). A to wszystko myślę, że możemy wrzucić do jednego worka, który nazwiemy TOLERANCJA.

Drobne konflikty i sprzeczki nie są wcale takie złe. Potrafią oczyścić atmosferę związku czy to małżeńskiego czy przyjacielskiego :-). Ważna jest lojalność i uczciwość, wyrozumiałość. Trzeba pamiętać, że druga osoba może mieć gorszy dzień, potrzebować się wykrzyczeć, czy wypłakać lub po prostu pomilczeć. Musimy być otwarci na potrzeby przyjaciela, a wtedy z pewnością nasza...

Naczelna reguła? Świadomość tego, że wiem, że moja przyjaciółka zawsze jest, mimo, że nie ma jej fizycznie obok mnie. Mimo, że rzadko się widzimy, mimo, że dzielą nas kilometry, mimo kłótni, które czasem się zdarzały. Mimo, że nasze drogi trochę się rozeszły, mimo tego, że każda ma już swoje dorosłe życie na głowie, mimo to, że nasz kontakt to często tylko kilka SMSów – zawsze znajdziemy dla siebie czas, zawsze wiemy, że możemy na siebie liczyć, że gdy tylko zadzwonimy to ta druga osoba zawsze powie „Pamiętaj, że jestem”.

Naczelna reguła? Świadomość tego, że wiem, że moja przyjaciółka zawsze jest, mimo, że nie ma jej fizycznie obok mnie. Mimo, że rzadko się widzimy, mimo, że dzielą nas kilometry, mimo kłótni, które czasem się zdarzały. Mimo, że nasze drogi trochę się rozeszły, mimo tego, że każda ma już swoje dorosłe życie na głowie, mimo to, że nasz kontakt to często tylko kilka SMSów –...

Gdy zadzwonię do przyjaciela i zapytam go: "Co tam u ciebie, głąbie?", mój rozmówca wyraz "głąbie" odczyta jako "Drogi Darku" lub "Drogi Piotrze". A ja właśnie te słowa będę miał na myśli, "głąbie" mówiąc tylko i wyłącznie po to, by nie musieć wciąż podkreślać, że ów Darek czy Piotrek są dla mnie naprawdę ważni. Bo oni o tym wiedzą, i znają mnie doskonale, i "głąba" na pewno nie skwitują tygodniowym fochem.
Bo tam, gdzie jest foch, tam nie ma mowy o przyjaźni.

Gdy zadzwonię do przyjaciela i zapytam go: "Co tam u ciebie, głąbie?", mój rozmówca wyraz "głąbie" odczyta jako "Drogi Darku" lub "Drogi Piotrze". A ja właśnie te słowa będę miał na myśli, "głąbie" mówiąc tylko i wyłącznie po to, by nie musieć wciąż podkreślać, że ów Darek czy Piotrek są dla mnie naprawdę ważni. Bo oni o tym wiedzą, i znają mnie doskonale, i...

Fundamentem przyjaźni jest zaufanie oraz troska o nią. Według mnie te dwie rzeczy sprawią, że nasza przyjaźń będzie trwała wiecznie:). A konflikty zdarzają się zawsze. Grunt to szczera rozmowa, i wszystko będzie dobrze.

Fundamentem przyjaźni jest zaufanie oraz troska o nią. Według mnie te dwie rzeczy sprawią, że nasza przyjaźń będzie trwała wiecznie:). A konflikty zdarzają się zawsze. Grunt to szczera rozmowa, i wszystko będzie dobrze.

Mamy jedną zasadę : "Lepsza brzydka prawda niż piękne kłamstwo - szczerość przede wszystkim"

Mamy jedną zasadę : "Lepsza brzydka prawda niż piękne kłamstwo - szczerość przede wszystkim"

W dzisiejszych czasach przyjaźń ma zupełnie inne znaczenie niż miała kiedyś. Współcześnie mamy więcej możliwośći na stały kontakt z osobami nam bliskimi poprzez Facebook, Istagram, WhatsApp I inne media społecznośćiowe przez co coraz mniej mamy czasu żeby spotkać się z nimi w realu.
Żyjemy bardzo intensywnie I z pewnośćią unikamy sztucznych przyjaźni.
Ja przyjaźńi uczyłam się latami. Przyjaciół wybierałam metodą prób I błędów.
Nigdy nie walczyłam o akceptację wszystkich ludzi. Jestem typem samotnika i mam niewielu ludzi bliskich wokół siebie. Dzięki temu nie tracę czasu,swojego i innych.
Z moimi przyjaciółmi szanujemy swoją odmienność. Spędzamy czas ze sobą a nie po to żeby wrzucić nowe zdjęcie na Facebooka. Akceptujemy każdego decyzję. Wspieramy się, wzajemnie się szanujemy. Szacunek jest najważniejszy. Przyjaźń to nie liczby czy pokazywanie światu jacy jesteśmy fantastyczi.O przawdziwą przyjaźń jest dzisiaj rzadko. Najwierniejszymi przyjacółmi dla siebie to my sami.

W dzisiejszych czasach przyjaźń ma zupełnie inne znaczenie niż miała kiedyś. Współcześnie mamy więcej możliwośći na stały kontakt z osobami nam bliskimi poprzez Facebook, Istagram, WhatsApp I inne media społecznośćiowe przez co coraz mniej mamy czasu żeby spotkać się z nimi w realu.
Żyjemy bardzo intensywnie I z pewnośćią unikamy sztucznych przyjaźni.
Ja przyjaźńi...